Polska muzyka rozrywkowa

Polska muzyka rozrywkowa obejmuje muzykę popularną, taneczną, piosenkę aktorską, poezję śpiewaną, jazz. Rozwój polskiej muzyki rozrywkowej nastąpił w okresie międzywojennym. Polska muzyka rozrywkowa propagowana była m. in. na pływach, w audycjach telewizyjnych i polskich filmach. Po II wojnie światowej rozwinął się tzw. bigbit zaczerpnięty z krajów anglosaskich. Było on wyrazem młodzieńczego buntu. Nurt ten reprezentowany byłe przez zespoły takie jak: Blackout, Skaldowie, Niebiesko-Czarni, Czerwone Gitary. W tym samych czasie rozwijała się piosenka poetycka (Ewa Demarczyk, Tadeusz Woźniak, Marek Grechuta). W latach siedemdziesiątych nastąpił rozwój progresywnego rocka, który reprezentowany był przez Budkę Suflera i Czesława Niemena. Promocja polskiej muzyki rozrywkowej nastąpiła na licznych festiwalach (Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu, Międzynarodowy Festiwal Piosenki Polskiej w Sopocie, Festiwal Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu).